Roger Van Akelyen (°1948, Antwerpen)
Al meer dan vijftig jaar leidt de Antwerpse kunstenaar Roger Van Akelyen als meester-drukker het etsatelier van galerij De Zwarte Panter. Daarnaast heeft hij een omvangrijk eigen oeuvre uitgebouwd van etsen, schilderijen, aquarellen, pastellen, potloodtekeningen en kijkkasten. Bij de Panter was hij een van de exposanten van het eerste uur; hij heeft er inmiddels een stuk of vijftien solo's gekregen. Toch behield hij altijd de vrijheid om te exposeren waar hij wilde. De lijst van tentoonstellingen, in binnen- en buitenland, is inmiddels heel lang.
Rogers uitzonderlijke begaafdheid werd opgemerkt toen hij nog op de middelbare school zat. Daar spoorde zijn leraar tekenen, de befaamde Anton Van Omme, hem aan om een werkje in te zenden voor de Jozef Mulsprijs, destijds een gegeerde trofee voor grafici. Beiden dingden mee maar ... het was Roger die won. Het leverde hem zijn eerste solo-expo op (Trefpunt, Kalmthout). Hij was nog maar 19.
Als vroegrijpe kunstenaar had Roger toen al zijn hoogsteigen beeldtaal ontwikkeld. Hij zou zich er voor de rest van zijn creatieve leven in blijven uitdrukken. Zijn werk is inderdaad van een verbazende continuïteit. De man lijkt gevaccineerd tegen het trend- en modevirus in de kunst.
Je ziet in zijn werk ook altijd weer een feilloze beheersing van het metier. Roger is als graficus een ambachtsman pur sang. Vanaf de jaren 70 begint hij ook kijkkasten te maken. Ook daarin zie je de kunde, de zorg en het geduld om een idee tot uitvoering te brengen tot in het kleinste detail.
Nauw samenhangend met de constantheid van Rogers werk is zijn oorspronkelijkheid. Zijn enige materiaal is zijn eigen verbeelding. Alles wat hij maakt, haalt hij uit zichzelf. Dat is ook zijn credo als kunstenaar. Hij heeft niet veel op met artiesten die op basis van foto's of modellen werken. Toch betekent dit niet dat voor hem de nulmeridiaan door zijn navel loopt. Hij kijkt, hij observeert de buitenwereld en meestal is de trigger voor zijn scheppende verbeelding iets wat hij aantreft in het alledaagse bestaan. Een oude man op een bankje die met een barbiepop speelt; een onzelieveheersbeestje dat neerstrijkt op een tekening van hem. Roger is een man van weinig woorden maar zulke gebeurtenissen zijn voor hem epifanieën die hij tijdsbeelden noemt. En die tijdsbeelden, deze tijd, de tijd waarin wij leven, noemt hij absurd.
Rogers scherpe zin voor het absurde resulteert in werken die een verhaal vertellen dat je met het verstand niet vatten kan. Er gaat een schreeuw van uit soms, of een lach. Vaak beide tegelijk. En in verschillende gradaties. De kijkkasten lijken wat speelser dan de rest van het werk. Totale duisternis zal je bij Roger haast nooit aantreffen. Goedkope kolder evenmin. Wel een Unheimliche sfeer en steeds ook een evenwicht tussen licht en donker, net zoals zijn composities ruimtelijk altijd helder uitgebalanceerd zijn.
